Daniel Pinto – Academie de Dressage – Portugal
Een aantal jaren geleden was ik met mijn vriendin Marjan Smit, tevens initiatiefnemer van ‘Paarden van de Zon’ in Portugal om een interview te doen voor het tijdschrift met Lusitanofokker Sylvain Massa uit Frankrijk. Deze fokker had een aantal van zijn beste paarden in training staan bij de Olympisch ruiter Daniel Pinto, een Portugees. Aangezien we ook bezoeken bij Portugese en Spaanse fokkers deden voor het blad, was het het gemakkelijkste om het interview ook in Portugal te doen. Dhr. Massa had er samen met Daniel Pinto een splinternieuwe accommodatie opgezet; ‘Académia Dressage’ in Arruda dos Vinhos.
Voor de foto’s voor het blad was deze lokatie ook perfect en er stonden de mooiste paarden die we dan ook nog eens onder het zadel konden zien.
Eenmaal aangekomen waren we in eerste instantie verrast door de schoonheid van het complex; wat een prachtige accommodatie op een fantastische plek! Alleen de sfeer van dat geheel was al adembenemend.
Vlot stapte een Portugese jongeman met een grote glimlach op ons af die Daniel Pinto bleek te zijn. Een alleraardigste sympathieke Portugees.
Voor ons bezoek had ik eerlijk gezegd nog nooit van hem gehoord, maar het bleek dat hij bij deelname aan de wereldruiterspelen in Las Vegas (met een wildcard) zijn rubriek winnend af wist te sluiten met, jawel, een Lusitano. Dit was ‘Galopin de la Font’, een fokprodukt van Sylvain Massa. (www.chateau-fontdubroc.com ) Uiteraard sprak alleen dat mij al aan, en ik was wel heel benieuwd naar hem.
We hebben uitgebreid over paardrijden in het algemeen gesproken, en vooral ook over de verstandhouding tussen paard en ruiter. Gepassioneerd kan Daniel over zijn beleving van het paardrijden vertellen op een manier die je meteen enthousiast maakt. Hij start al jaren Lusitano’s en is hier ook heel enthousiast over. Niet alleen de grote sportlusitano’s van Massa, maar ook hengsten van andere grote fokkers heeft hij onder zijn hoede. (onder andere een prachtige zwarte Ortigao Costa hengst). Hij weet dat hij met deze paarden nooit wereldkampioen zal worden, maar heeft een heel reëel doel voor ogen. Als je alleen naar een wedstrijd gaat om te winnen, dan kan hij net zo goed thuisblijven. Maar hij gaat niet voor de winst, hij gaat voor zijn eigen hoogst haalbare score, een score die voor hem in combinatie met zijn paard een topprestatie is. Als het hem lukt om zichzelf te verbeteren is hij daar heel erg tevreden mee. Het neerzetten van een score van 68% met een paard wat niet in alle opzichten een toppaard is, is knapper en zegt meer over de rijkunst van de ruiter dan wanneer er een score van 73% wordt neergezet met een paard dat alles heeft en over alle benodigde kwaliteiten beschikt. Om met zo’n paard hoog te scoren hoef je feitelijk een minder goede ruiter te zijn. Hij vindt elk paard de moeite van het rijden waard en wanneer een paard in bepaalde opzichten te kort schiet is het de kunst zijn sterke punten nog sterker te maken en zijn zwakke punten te blijven verbeteren. Dàt is echte rijkunst.
Ik kom wel eens vaker mensen tegen met wie ik over paarden en paardrijden praat, en dan heb je soms bij iemand het gevoel dat er een ‘match’ is, dat je het idee hebt dat je dezelfde mening/visie deelt. Helaas blijkt meestal dat als ik die persoon vervolgens met een paard aan het werk zie, dat er totaal geen ‘match’ meer is: het verhaal klonk fantastisch, maar wordt vaak totaal niet gekoppeld aan de praktijk.
Als ik Daniel hoor praten over zijn benadering van paarden, paardrijden en wedstrijdsport, dan heb ik sterk het gevoel dat er een match is, en, voorbereid op een teleurstelling in dat opzicht, bleek bij hem het verhaal perfect overeen te komen met wat ik hem in de praktijk zag doen.
Dàt sprak mij nou echt aan!
Tijdens ons bezoek mochten wij hem zien trainen op verschillende paarden, en stuk voor stuk sloot dat aan bij ons gesprek. Zijn manier van rijden vond ik erg indrukwekkend; rustig, vriendelijk, maar gewerkt werd er wel! Prachtig om te zien hoe hij de paarden aan het werk had, en voor mij vooral hoe vriendelijk hij met ze omging.
Mijn stelling is vooral dat een paard het leuk moet vinden om voor je te werken, dat je dan de mooiste resultaten kan behalen omdat het het geheel meer glans geeft dan wanneer je paard alleen maar mee werkt omdat het moet. Daniel doet er ook alles aan om zijn paarden plezier in hun werk te geven. Hij beloont vaak en werkt de paarden niet eindeloos door. Uiteraard moet er wel gewerkt worden, er wordt heus niet gelanterfant, maar er is toch telkens weer tijd voor ontspanning tussen en tijdens het werk, en er wordt veel met beloning gewerkt.
Bij zijn manier van rijden zie je dat de paarden even rustig losgewerkt worden en daarna beginnen ze te swingen. Zelf heeft hij weer les van Kyra Kyrklund. Ik heb inmiddels meerdere bezoeken aan de Académia gebracht en hem meermalen zien rijden, en keer op keer was ik weer even enthousiast. Het was geen toevallig goed moment wat ik de eerste keer zag, maar dit is gewoon echt zijn manier van werken. Wat mooi! Ook heb ik door die keren te mogen kijken bij zijn training, al heel veel van hem op kunnen opsteken en een enorme dot inspiratie opgedaan.
Groot was dan ook de ontstane wens om les van hem te hebben, en dan natuurlijk op mijn eigen paarden. Wat zou ik dat graag willen en wat zou ik daar veel van kunnen leren.
Maar ja, hoe kom je nu met je paarden op les in Portugal.. Daar heb ik serieus over nagedacht, en helaas moest ik tot de conclusie komen dat dat voor mij niet haalbaar is. Dus dat was geen optie.
De enige andere mogelijkheid was om hem voor lessen naar Nederland te halen. Hiervoor heb ik een aantal mensen weten te motiveren om hieraan deel te nemen. Dat was nog best lastig aangezien Daniel hier natuurlijk niet bekend is.
En met ’s-werelds beste ruiters in ons land, is het natuurlijk helemaal niet logisch om dan bij een relatief onbekende Portugees te willen lessen. Maar voor mij was het wel duidelijk, dit is wat ik graag wil, puur omdat zijn insteek mij zo enorm aanspreekt. Hij weet waar te maken dat je op een vriendelijke manier toch op topniveau mee kunt draaien en presteren! Vaak zie je dat een ruiter ofwel helemaal op de klassieke toer gaat en geen ‘gewone wedstrijden meer rijdt ( of daar niet meer presteert) ofwel je ziet een ‘wedstrijdruiter’ waarbij alleen de score nog telt, ongeacht of het paard er nu nog lol aan heeft. Daniel weet die twee dingen juist prefect te combineren en kan dus, met een klassieke grondslag, heel goed presteren in de moderne wedstrijdsport. Mijn idee is ook altijd geweest dat als je op de vriendelijke (vaak langzamere manier) traint zonder enorm veel dwang, dat je, als je daar je doel bereikt, je daarmee ook zult scoren op een dressuurwedstrijd. Immers, uiteindelijk wil toch iedereen wel hetzelfde: een swingend paard dat perfect aan de hulpen staat! Echter, de weg ernaartoe is bij heel veel mensen en richtingen totaal verschillend, en ik persoonlijk vindt het plezier dat het paard erin moet hebben een van de allerbelangrijkste aspecten.
De eerste clinic zal op 4 & 5 mei plaatsvinden in Stieltjeskanaal (Drenthe) en is inmiddels volgeboekt. Kijkers zijn uiteraard van harte welkom. Kijk voor meer informatie op de website: www.lusitano.nu onder het kopje ‘nieuws’.
Op 6 mei zal hij zijn visie op dressuur in een demo-les weergeven tijdens de ‘dag van het Iberische paard’ te Bunschoten. Aansluitend geeft hij nog een clinic aan twee deelnemers.
Wil je meer over Daniel Pinto weten en/of heb je interesse in deelname aan een eventuele volgende clinic , neem dan gerust contact met mij op.
Chawwa Visser / chawwa@zonnet.nl / 06-25141258
Meer informatie over de Académie: www.academiadressageportugal.com