Working equitation; een naam die zo langzamerhand steeds vaker genoemd wordt, maar wat is dat nou eigenlijk?

Heel officieel vindt het, in wedstrijdverband, zijn oorsprong in Portugal.

Toen de stierengevechten in aantal afnamen, moesten de paardenfokkers en ruiters een andere taak voor hun paarden gaan bedenken. Uiteraard zouden ze kunnen gaan springen of dressuren, of aangespannen gaan rijden, maar eigenlijk wilden ze juist iets waar hun paarden in uitblinken. Dus ja, wat voor eigenschappen heeft een goed stierenvechterspaard? Juist ja, hij moet enorm gehoorzaam zijn, moedig, snel en wendbaar. Wat zou het dan mooi zijn om met deze Iberische paarden in wedstrijdverband deze eigenschappen te testen. Daartoe bedacht men de ‘Equitacao de Trabalho’ , ofwel ; Working Equitation (WE). Letterlijk betekent dit ‘arbeidsdressuur’, en dat is ook precies wat het is. Ook in Spanje (Vaqueros), Frankrijk (Camarque) en in Italië hebben zich door de tijd arbeidsrijstijlen ontwikkeld. Deze landen vonden dan ook meteen aansluiting in het wedstrijdverband.

Veedrijven is iets wat in Portugal (en Spanje) nog steeds voornamelijk te paard (de zgn. Campinos) gebeurt. Veel vee wordt gehouden tussen de kurkbomen, waar het met machines lastig rijden is. Paarden blijven voor het werk in het veld absoluut het meest geschikt. Deze paarden moeten een groot uithoudingsvermogen hebben en ook dienen ze heel gehoorzaam te zijn. Indien er een dier uit de kudde ontsnapt moet er meteen in actie gekomen worden om deze terug te halen. Soms moet er in die race ergens overheen gesprongen worden en uiteraard moeten de ruiters vanaf de paardenrug de hekken open en dicht kunnen doen om niet steeds te hoeven af- en opstappen.

Daartoe moeten de paarden goed afgericht en gehoorzaam zijn en is een grote mate van vertrouwen in de ruiter nodig.inflatable water slide

In de WE worden het niveau van dressuurafrichting in combinatie de ‘hindernissen uit de praktijk’ (dus obstakels zoals men die in het veld tegen zou kunnen komen) in wedstrijdverband getoetst.

Hierbij draait het vooral om de dressuurmatige kwaliteiten. De dressuur is absoluut de basis en zonder een goed dressuurmatig getraind paard is presteren in de WE absoluut onmogelijk. (zo zitten er in de zwaarste klasse bijvoorbeeld bijna dertig vliegende galopwissels in één proef!).

Eigenlijk kan je het zien als een dressuurwedstrijd, waarbij de oefeningen niet zozeer op bepaalde letters moeten worden uitgevoerd, maar op bepaalde plaatsen tussen en in de hindernissen. De moeilijkheidsgraad is zelfs nog een heel stukje hoger aangezien de hele proef éénhandig dient te worden gereden! Dit komt weer voort uit zowel het stierenvechten en het veedrijven, waarbij één hand vrij moet zijn om voor andere zaken te kunnen gebruiken. Bijvoorbeeld voor het openen en/of sluiten van hekken, of om de garrocha (een lange houten lans om het vee mee te hoeden) vast te houden, of, om in het stierengevecht de stier mee aan te vallen. De hindernissen dienen in galop te worden ‘aangereden’ en moet er vlak voor de hindernis een correcte overgang naar stap gereden worden. Dan dient het paard verder de hindernis in of door te stappen, om na de hindernis weer een correcte overgang naar galop te maken. In de slalom moet het paard dus meermaals van galop wisselen. Vaak is er een sprongetje in het parcours opgenomen van bijvoorbeeld strobalen. Ook moet er vaak een stukje met de garrocha gereden worden. Deze moet in galop uit een ton of iets

dergelijks gepakt worden, meestal is er vervolgens een soort ring in een hindernis opgenomen die aan de garrocha moet worden geprikt en daarna wordt de garrocha ook in galop weer weggezet.

Ook is er in het parcours een brug opgenomen, die, in het stijlparcours, in stap dient te worden genomen. Verder dient er een hek geopend en gesloten te worden. Er zijn nog meer van dit soort hindernissen, waarbij in het stijlparcours streng beoordeeld wordt of het paard gehoorzaam is en de dressuuroefeningen correct uitvoert. (zo is het bijvoorbeeld van groot belang dat het paard in de stapreprises ook echt stapt, en niet dribbelt. Ook moet het bij een oefening waarbij halthouden wordt gevraagd werkelijk bewegingloos stil staan.)

Een wedstrijd in WE is opgebouwd uit vier onderdelen: een dressuurproef, het parcours gereden op stijl, hetzelfde parcours maar dan gereden op tijd > de zogenaamde ‘speedtrail’ en het veedrijven. In de speedtrail mag het hele parcours in galop genomen worden. Dit is voor het publiek uiterst spectaculair om naar te kijken (mits goed uitgevoerd natuurlijk). Bij het veedrijven dient er door een team te worden deelgenomen, die gezamenlijk een door de jury gekozen rund uit de kudde moeten halen. Vaak vinden de paarden het werken met vee erg leuk en spannend en worden er in dit werk ook veel zijwaartse oefeningen gebruikt (appuyementen, keertwendingen etc.) Er is een strenge controle op het runderenwerk voor wat betreft de diervriendelijkheid.

De hele WE (dus alle onderdelen) dienen (in de zware klasse) eenhandig gereden te worden!

Toch kan iedereen deelnemen aan de WE aangezien er bijvoorbeeld op het instapniveau in stap en draf wordt gereden en men gewoon nog met twee handen mag rijden en op een trens. Stap voor stap kan dan naar het volgende niveau gewerkt worden om uiteindelijk in de zware klasse te komen.

Om deel te nemen aan de WE is het absoluut niet noodzakelijk om een Iberisch paard te hebben. Ook in de landen waar van oorsprong veel paarden werden (en worden) gebruikt bij o.a. het veedrijven, wordt er best vaak gebruik gemaakt van cruzados. Het gaat om de eigenschappen van het paard en de africhtingsgraad, en die zijn natuurlijk niet zo zeer rasgebonden. (uiteraard hebben de Iberische paarden veel raseigenschappen welke van groot voordeel zijn bij de WE, maar er zijn genoeg andere paardenrassen die deze zelfde eigenschappen bezitten).